صابر کاظمی و تکرار یک اشتباه قدیمی

به گزارش پارسینه،  از روزی که خبر بستری‌شدن او منتشر شد، هر روز روایتی تازه و متناقض در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شود؛ یک روز حالش وخیم اعلام می‌کنند، روز بعد خانواده‌اش خبر از بهبودی می‌دهند، و روز دیگر سکوتی طولانی جای همه چیز را می‌گیرد. نتیجه این آشفتگی و سردر گمی چیزی جز بی‌اعتمادی عمومی نیست.

این الگوی آشنا در بسیاری از اتفاقات مشابه تکرار شده است؛ از سانحه برای ورزشکاران گرفته تا وضعیت هنرمندان، مسئولان و حتی سلبریتی‌ها. در چنین موقعیت‌هایی، نبود مرجع رسمی و پاسخگو باعث می‌شود فضای مجازی به میدان گمانه‌زنی و شایعه تبدل شود. هر رسانه‌ای می‌کوشد زودتر از دیگری خبری منتشر کند، حتی اگر هنوز صحت آن تأیید نشده باشد. در نهایت این افکار عمومی است که انبوهی از خبرهای ناقص و متناقض روبرو می‌شود و هر بار از خود می‌پرسد«چه کسی راست می‌گوید؟»

در این میان، کم نیستند رسانه‌ها و کانال‌های خبری غیر رسمی که به جای حل ابهامات، خودشان در تله این آشفته بازار اطلاع رسانی گرفتار می‌شوند. در این شرایط به جای اینکه مخاطب با خیال راحت یک خبر را بخواند، اگر حوصله داشته باشد – که البته به طور معمول اتفاق نمی‌افتد- دست به صحت سنجی خبر می‌زند، آن زمان است که مشکلات عیان می‌شوند. حجم خبرهای متفاوت در مورد یک موضوع، منجر به این می‌شود که مخاطب، دیگر نداند کدام رسانه را باید جدی بگیرد و حرف کدام مسئول را به عنوان سند معتبر شناسایی کند.

اگر بخواهیم در این وضعیت با دقت بیشتری صحبت کنیم، باید قبول کرد که در کنار مسابقه نانوشته رسانه‌ها برای انتشار به روزترین خبر در مورد چنین موضوعاتی؛‌ نبود فرهنگ پاسخگویی هم نقش پررنگی دارد. نبود چنین فرهنگی موجب می‌شود که یک روز خبر دلخراش مرگ مغزی بازیکن والیبال از سوی فدراسیون والیبال کشورمان اعلام می‌شود و روز دیگرسجاد رضوی معاون درمان وزیر بهداشت، خبر از به کما رفتن صابر کاظمی بدهد و از مردم بخواهد که به شایعات درگذشت این بازیکن توجه نکنند.

واقعیت این است تا زمانی که نهادهای رسمی خود را موظف به اطلاع‌رسانی دقیق، به‌موقع و قابل استناد ندانند، رسانه‌ها نیز بر پایه حدس و شایعه خبر خواهند نوشت. در نهایت، قربانی اصلی اعتماد عمومی است که هر بار بیشتر از بین‌ می‌رود.